Aanleg van onze tuin, het allereerste begin
Welkom op het Proefeiland from Julia Roeselers on Vimeo.
Een ode!
Bijdrage: Julia
Ze heeft bruine manen, donkere priemende ogen, ze lust wel een biertje en op warme, vochtige dagen gaat ze het liefst helemaal uit haar dak, ook als dat zo nu en dan scherpe of prikkende reacties uitlokt.
Nee, zij neemt geen genoegen met een blaadje sla. Ze wil meer en nog meer. Zij is de koningin van onze tuin en hoewel we haar slijmerige voorkomen vaak onuitstaanbaar vinden, kunnen we haar maar beter omarmen. Lieve slak….
Nieuwe randen voor onze bakkentuintjes
Bijdrage: Wilma
Tien van de vijftien bakkentuintjes werden in het voorjaar van 2020 en 2021 vernieuwd. Met veel helpende handen was het in een paar weken gepiept: nieuwe opzetranden impregneren, oude bakken leeghalen, nieuwe bakken in elkaar zetten, aarde terug erin scheppen en tuinieren maar! In 2022 nemen we de laatste vijf bakkentuintjes onder handen.
Paradijs
Impressie
Bijdrage: Wilma
Bezig zijn met je handen, wroeten in de aarde, genieten van de omgeving, het uitzicht, het water, de schepen langs de kade, luisteren naar ruziemakende meerkoeten, een praatje maken met passerende buurtbewoners, nippen aan een wijntje op een warme zomeravond, de stilte ervaren op een zonnige, winterse dag. Dat dus!
Onze wintertuin
Bijdrage: Bep
Fietsend langs de voetbalkooi over het hobbelpad sla ik linksaf richting de tuin. Het is stil, het water rimpelloos, de koeten zijn niet thuis. Ik zie de horizon nog voor de nieuwe eilanden en hij bestaat uit mist. Koud. Fiets op slot.
Als ik in de pluktuin ben, zie ik dat er nog een paar roosjes bloeien. De forsythia heeft al heel kleine knopjes en de rozemarijn groeit uitbundig door de lavendel, of andersom. De zaadbolletjes van het juffertje in ’t groen staan stevig op hun steeltjes, net als de uitgebloeide asters en rudbeckia.
Als ik naar de tuintjes kijk, zie ik ranke preitjes en stoere palmkool. De druif is in diepe rust evenals de leibomen, maar de bes heeft al knopjes. Stokken geven aan dat er bollen zijn geplant. Een handschoen op een andere stok zwaait naar me. Een voorbijganger die op de muur loopt groet. Je kunt makkelijk een maaltje spruiten oogsten. Ook de liefhebber van boerenkool kan z’n hart ophalen. Ik zie mooie winterpostelein en kleurige snijbiet. De helleborus in mijn eigen tuintje bloeit bijna. Genietend van de compositie van de salie, rozemarijn en de laurier ben ik terug bij het hekje.
Trots kijk ik naar het geheel. Dat hebben we toch maar mooi voor elkaar met z’n dertigen. Een prachtige gereedschapskast, het schuilhuisje met meubilair, de bakken – waarvan veel met vernieuwde randen – onze ouwe trouwe pomp en de vollegrond tuintjes. Ze vertegenwoordigen allemaal verschillende tuinders met eigen ideeën. Hoe divers ook, de liefde voor het stukje grond en wat daarin bloeit is dezelfde.
Ik verlang naar de zon, warmte, licht en naar het moment waarop ik weer aan de picknicktafel zit met m’n tuinmaatjes. De dagen lengen al, het kan niet lang meer duren.
Tot ziens!
Hier wachten we op!
De geboorte van een moestuin
Bijdrage: Yolande
Dit jaar was het zover: ik kon een plek krijgen op het proefeiland! Ik kon zelfs kiezen tussen bakken en grond. Ik koos voor bakken.
Maar hoe begin je, als je nul verstand van moestuinen hebt? Gelukkig heb ik een lieve buurvrouw, zij had goede beginnerstips om de moestuin in theorie tot een succes te maken. Ik koos dus voor groenten die relatief makkelijk te kweken zijn. Maar hoe doe je dat, ‘kweken’? Een vriend liet zien dat hij in februari al allerlei zaadjes in een bak met goede grond had gezet. Het moest volgens hem wel 21 graden zijn om het ontkiemproces op gang te brengen. Ai, dat was meteen een probleem, want bij mij is het nooit warmer dan 18,5 graden. Ik denk namelijk dat het beter is voor het klimaat (en een alternatief voor windmolens in de buurt) als we allemaal de kachel wat lager zetten. Maar dit terzijde.
Met wat goede aarde, een kasje en wat bijeengesprokkelde zaadjes kon het feest beginnen. En ja hoor, zelfs bij 18,5 graden zag ik leven ontstaan. Het zag er wel wat sprieterig uit en mijn buurvrouw keek wat bedenkelijk bij de productie. Kennelijk ging er toch iets niet goed. Het deksel van de kas halen bood ook niet echt soelaas. En het was lastig om vast te stellen wanneer de potjes met zaad te droog of niet nat genoeg waren. Na verloop van tijd legde het een na het andere stekje het loodje. Daar gingen mijn bietjes, uien, broccoli, etc. En de snijbiet kwam niet eens op!
Duidelijk was, dat ik het over een andere boeg moest gooien, want ik wilde wel graag een succeservaring. Ik kocht dus nu kant-en-klare miniplantjes. Al die plantjes, aardbei, tomaat, broccoli, sla, biet, prei, heb ik maar direct in de bakken gezet. Wel moesten eerst de bakken helemaal uit elkaar, de aarde eruit en daarna nieuwe bakken geplaatst worden. Toen deze klus geklaard was, zette ik ergens begin april ik de plantjes, keurig afgebakend met stokjes, in de met compost verrijkte aarde. Om nog zekerder te zijn van succes kocht ik ook maar meteen anti-slakkenband.
Helaas had ik niet goed opgelet wat er al wel in april in de grond buiten mocht en wat nog niet. En dan was april ook nog es een ijskoude maand en hebben we de ijsheiligen nog niet eens gehad… De tomatenplantjes begonnen er dan ook steeds zieliger uit te zien. Eén is kortgeleden overleden. De rest probeer ik nog te motiveren tot doorleven, tot trotseren van de kou. Maar nu de zon schijnt, is er weer hoop!
Het beginnen van een moestuintje gaat dus niet over rozen. En van een geboorte kunnen we eigenlijk nog niet spreken. De geboorte, de oogst, hangt af van de eraan voorafgaande zwangerschap en die bracht de nodige problemen met zich mee. Maar al doende leert men en na jaren gewerkt te hebben als onderwijsonderzoeker weet ik als geen ander: fouten zijn nodig om te leren en het leerproces op zich is al een feest. De weg is misschien wel mooier dan het doel. Alhoewel ik erg uitzie naar de eerste opbrengst!
Lenteronde
Bijdrage: Wilma
Het is mooi weer. Het is zonnig en er staat een stevig windje. Ik wandel naar de tuin en heb mijn preitjes bij me. Ze zijn groot genoeg om het buiten te gaan proberen. Ze worden uitgeplant en begoten, die gaan het zeker doen. De andere plantjes in mijn bakken staan er goed bij, zij worden ook begoten. Hard nodig, want het regent niet. Het is al weken droog.
Dan een rondje tuin op deze mooie lentedag. Kleurenpracht. De fruitbomen staan in bloei, de bloesem oogt teer en veelbelovend. Op allerlei plekken staan voorjaarsbloemen hun best te doen.
Er staan palmkolen en rucola van vorig jaar decoratief door te schieten. Hier en daar staat knoflook zijn best te doen. Ook zie ik twee mooie bloemkooltjes. De aardbeien gaan er weer tegenaan en er is veel nieuw zaaigoed: tuinbonen, winterspinazie, sla, koolrabi en nog veel meer.
Dan even zitten aan de tafel. Wat is dit toch een heerlijk plekje. Ik realiseer me opnieuw hoe beschut ons paradijsje ligt. Enfin, genoeg gemijmerd. Tijd om naar huis te gaan, ik sluit af en wandel weer naar huis.
Proefeiland.nl 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.